Nasze Opowiadania

„Nadzieja Ludzkości”
PROLOG

Maciek, piętnastolatek średniego wzrostu, obudził się nagle ze snu. Był cały oblany potem.  Śniło mu się, że walczy z jakimś demonem. Wszędzie wokół niego był ogień. Paliła się jego szata, a różdżka co chwile strzelała jakimiś pociskami.
Na szczęście chłopiec ten wciąż był w swoim domu, w cywilizowanym XXI wieku. Szybko przebrał się w strój, wydał swe potrzeby fizjologiczne, wziął kromkę chleba i pognał ile sił w nogach do szkoły. Ledwo zdążył na ostatni dzwonek. Miał dziś tylko pięć lekcji. Pierwsza lekcja w sali 50 – godzina wychowawcza. „Znowu z tą jędzą” – pomyślał Maciek.
Do klasy weszła wychowawczyni, a za nią jakaś dziewczyna. Była oszołamiająca. Blond włosy do pasa, niebieskie oczy, długie rzęsy podkreślone czarnym tuszem, ubrana w marszczone jeansy i pięknie dopasowanej różowej koszulce, a do tego była nie wiele niższa od Maćka.
-Podobno mieli przenieść do nas kogoś z Wrocławia, z powodu przeprowadzki rodziców. – usłyszał za swoimi plecami Maciek
-Witajcie droga młodzieży. Dziś przedstawię Wam nową koleżankę. To jest Ania. Aniu usiądź koło Agnieszki do trzeciej ławki pod oknem. – oznajmiła twardym głosem wychowawczyni
Ania szybko usiadła tam gdzie jej wskazano. Agnieszka zabrała rzeczy na swoją połowę, po czym zagadała miło do swej nowej koleżanki z ławki. Cała męska część klasy śliniła się patrząc na Anie, a damska część spoglądała na nią zazdrosnym krytycznym okiem.
Lekcje minęły szybko, głównie na rozmowach o Ani. Kilku chłopaków próbowało nawet podrywać ją, ale ta nie reagowała na te zaczepki. Maciek nie mógł zrozumieć jak można się tak wygłupiać próbując poderwać dziewczynę. Sam miał swój własny plan, aby z nią pogadać.
    Po zajęciach Maciek wybiegł jako pierwszy przed szkołę i tam cierpliwie czekał na nową koleżankę. Nie wychodziła przez 15 min, więc chłopak zaniepokoił się. Wszedł do szkoły, poszedł do szatni klasy II c i znalazł tą piękną dziewczynę. Dziewczyny z jego klasy zabrały rzeczy Ani i rozrzucały po całej szatni. „Czego ludzie nie zrobią z zazdrości” pomyślał Maciek. Szybko przegonił dziewczyny i zaczął zbierać jej rzeczy. Ania ciągle płakała. Chłopak kucnął przy niej i wytarł łzy z jej twarzy. Wziął jej plecak i wyprowadził ze szkoły.
-Dziękuję – powiedziała cicho dziewczyna
-Odprowadzę cię. – oznajmił Maciej, po czym ruszył za dziewczyną.
Doszli na ulicę Jodłową, gdy Ania zatrzymała się. Odwróciła się w stronę Maćka i spojrzała mu głęboko w oczy.
- Nie idź za mną. To może być niebezpieczne. Ja już jutro nie wrócę do szkoły, ale pamiętaj że zawsze będę pamiętać o tobie i o tym, że okazałeś mi serce.
- Aniu, ale o co chodzi? Jak to nie będzie? Nic z tego nie rozumiem. – zdziwił się Maciek
- Nie idź za mną. – powiedziała jeszcze raz, a gdy Maciek na nią spojrzał, ona już biegła.
Chłopak pomknął niczym błyskawica za nią, lecz za rogiem ulicy już jej nie było. Zamiast niej była jakaś czarna dziura, która hipnotyzująco się kręciła. Nastolatek nie mógł wytrzymać i wskoczył do tej dziury w nieznane, wierząc że tam gdzie ona wiedzie, będzie i Ania.